Προτελευταίο μέρος από το θρυλικό Νο 4 Φυλλάδιο της Εργατικής Εστίας. Μένουμε σταθερά στο 1949.
«Τις υποσχέσεις γάμων τις μεταχειρίζονται πολλοί κατά σύστημα για να επιτύχουν τους διάφορους ανήθικους σκοπούς τους. Αυτοί όλοι οι τύποι, που έχουν τέτοιες αρχές, προσπαθούν να προσελκύσουν με το ξεγέλασμα των υποσχέσεων, με το δελεαστικό μέσο του γάμου, κάθε ανύποπτο κορίτσι».
Μα πού έχουμε φτάσει επιτέλους, ως κοινωνία. Παλιότερα είχαμε το περιβόητο «στρίβειν δια του αρραβώνος», τώρα γίνεται το ακριβώς αντίθετο; Απίστευτο.. Δηλαδή οι γυναίκες πέφτουν θύματα.. χωρίς καμία ευθύνη όμως; [ ήρεμα ρωτάω...]
«Αφού τα καταστρέψουν και τους φάνε κι όλες τις οικονομίες, τα βρίζουν και τα δέρνουν, τα εγκαταλείπουν με τον πιο απάνθρωπο και άτιμο τρόπο. Θα μου πείτε, όπως και κάνατε ήδη, ότι όλες αυτές οι γυναίκες είναι άμυαλες; Μπορεί ναι, και επιπόλαιες και τα ήθελαν και τα έπαθαν, όμως γιατί να καταδικάσουμε έτσι αψυχολόγητα τις γυναίκες αυτές, που πίστεψαν στις ψεύτικες και κακοήθεις υποσχέσεις ασυνείδητων απατεώνων και να μην καταδικάσουμε αμείλικτα τους άνδρες, που εκ προθέσεως παρέσυραν ένα κορίσι στον κακό δρόμο;».
Θα συμφωνήσω απολύτως μαζί σας και σας συγχαίρω για την πλήρως υποστηρικτική σας στάση απέναντι στις γυναίκες. Διότι μπορεί να έχουν περάσει κάποιες δεκάδες χρόνια από την εμφάνιση του φεμινιστικού κινήματος στη χώρα μας {με την κυκλοφορία του περιοδικού «Η Εφημερίς των Κυριών» στις 8 Μαρτίου 1887, εξ ου και γιορτάζουν οι γυναίκες εκείνη τη μέρα}, ωστόσο κακά τα ψέματα, δύσκολα συναντάμε άνδρες που τόσο ξεκάθαρα και ανοιχτά να βλέπουν τα πράγματα από την αντικειμενική σκοπιά.
Κάνοντας μια γενική επισκόπηση σε όλα τα καυτά ζητήματα που θέσαμε, ποιά πιστεύετε ότι είναι η κύρια αιτία για την οποία συμβαίνουν;
«Σε όλον τον κόσμο, κατά τη γνώμη μου, λείπει μια απαραίτητη διαπαιδαγώγηση με μια απλή διαφώτιση, ώστε να προληφθούν όλα αυτά τα κακά. Δυστυχώς όμως καμμία συστηματική εργασία δεν έχει γίνει έως τώρα για την πρόληψη και καταπολέμηση των σπουδαίων αυτών κοινωνικών προβλημάτων».
Τιμωρία θα έπρεπε να υπάρχει, κατά τη γνώμη σας;
«Όλοι αυτοί οι τύποι των απατεώνων γάμου θα έπρεπε αυστηρότατα υπό του νόμου να τιμωρούνται και όχι, όπως συμβαίνει πολλές φορές, να αφήνωνται και να καυχώνται για τα άτιμα κατορθώματά τους».
Και υπάρχουν και ακόμα χειρότερες περιπτώσεις, είμαι σίγουρη...
«Ας αφήσω δε και τους εκ συστήματος αγαπητικούς, που το έχουν ως επάγγελμα να αποζούν κάνοντας τους προστάτες...! στις γυναίκες. Αυτά είναι τα διάφορα κοινωνικά καθάρματα, που δυστυχώς δεν μπορούν να λείψουν από μια κοινωνία, αν κι έχω την γνώμη πως θα μπορούσαν να μετριασθούν με αυστηρότατα μέτρα στοιχειώδους κοινωνικής αμύνης».
«Στοιχειώδης κοινωνική άμυνα». Εξαιρετική προσέγγιση. Τίνι τρόπω;
«Το κάθε κορίτσι και ο κάθε νέος που βγαίνουν στον επικίνδυνο δρόμο της ζωής θα έπρεπε με μια απλή διδασκαλία, με απλά διαφωτιστικά φυλλάδια [καλή ώρα] να μαθαίνουν όλες αυτές τις επικίνδυνες για το βίο τους παγίδες, που είναι στημένες όχι για την ηθική τους καταστροφή, αλλά φέρνουν και πολλές άλλες φρικτές συνέπειες».
Τι συνιστάτε στους εργάτες, κατ’ αρχήν; Διότι πρέπει να τα ξεχωρίζουμε τα πράγματα.
«Συνιστούμε θερμά σε όλους τους νέους εργάτες να προσέχουν, ώστε να μην αδικούν τα κορίτσια γιατί κι αυτοί οι ίδιοι μπορεί να έχουν αδελφές».
Και στις νέες εργάτριες;
«Να φυλάγωνται από άσχημα μπλεξίματα και να δυσπιστούν στις ελκυστικές προτάσεις».
Ο έρωτας όμως, νικιέται εύκολα, γιατρέ μου; Ακόμα κι αν είσαι ένας απλός εργάτης;
«Ο έρωτας είναι γλυκός και ελκυστικός και συμβαίνει, όταν είναι κανείς ερωτευμένος και η καρδιά διευθύνει το νου, να παραλογίζεται και να λαθεύει. Για αυτό χρειάζεται μεγάλη προσοχή, ιδίως στις μεγάλες ερωτικές στιγμές, και χαλινός στον έρωτα».
Μιας και αναφερθήκαμε παραπάνω στο περιβόητο «στρίβειν δια του αρραβώνος», θα μας πείτε μερικές παρατηρήσεις και για αυτό το διαχρονικό πρόβλημα;
«Υπάρχουν άνδρες που κατά σύστημα αρραβωνιάζονται χωρίς ποτέ τους να παντρεύωνται, για να εκμεταλλεύωνται τις γυναίκες πάνω στην αισθηματική τους ζωής. Και αφού τις γλεντήσουν και τις χορτάσουν, με μια οιαδήποτε πρόφαση τις εγκαταλείπουν. Συχνά μάλιστα τις αφήνουν έγκυες και με κανένα παιδί».
Πόσο απαράδεκτο.... και σίγουρα όλο αυτό βασίζεται στην ανάγκη της γυναίκας να αποκατασταθεί, no matter what, που θα έλεγε και κάποιος αγγλιστί..
«Ο μόνος πόθος της γυναίκας, μόλις φθάση σε ηλικία γάμου είναι το πώς θα παντρευτή, όχι μόνο για να αποκατασταθή, αλλά και από τον παράλογο φόβο, μήπως μείνει γεροντοκόρη».
Πόσο χαίρομαι που βάλατε το επίθετο «παράλογο» στη λέξη φόβος.
«Βέβαια, διότι δυστυχώς στην κοινωνία εθεωρείτο ταπεινωτικό το να μείνη μια γυναίκα στο ράφι, όπως λέμε. Σήμερα όμως πολλές γυναίκες αξιέπαινα ρίχτηκαν στη δουλειά και κερδίζουν μόνες τους τη ζωή τους, η κοινωνία τις εκτιμά και δε δίνει, όπως άλλοτε, σημασία στον γεροντοκορισμό. Εν τούτοις πολλές ακόμη νέες γυναίκες προσπαθούν με κάθε μέσο να παντρευτούν. Γι’ αυτό κι όταν βρουν τον γαμπρό, τον έχουν σαν κρυφό καμάρι και τον φυλάνε σαν θησαυρό για να μην τους τον πάρουν. Αν όμως τύχει και τον χάσουν, τότε πολλές φορές παθαίνουν ψυχικά, μελαγχολούν και καταντούν στις νευρολογικές κλινικές για να θεραπευθούν».
Άσχημες ιστορίες με άσχημες καταλήξεις.. Ας ελπίσουμε ότι αυτά τα ζητήματα θα έχουν στην κοινωνία του μέλλοντος...
Το βασικό συμπέρασμα-λύση για όλα τα παραπάνω; Φυλλάδια. Για όλα τα θέματα, Φυλλάδια.
Πρωτοπόρος η Εργατική Εστία, τελικά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου