Όχι.
Δεν μιλάς εύκολα όταν αυτός που σε έχει παρενοχλήσει, έχει παραβιάσει τα όριά σου, είναι αυτός που θεωρητικά καθορίζει τα όνειρά σου.
Δεν μιλάς εύκολα όταν αυτός που έχει υπερβεί τα όρια, είναι ο προπονητής σου.
Δεν μιλάς εύκολα όταν αυτός είναι ο καθηγητής που περιμένεις το τελευταίο «5» στην Σχολή για να περάσεις το εξάμηνο ή για να πάρεις το πτυχίο σου, τελικά.
Δεν μιλάς εύκολα όταν αυτός που σε έχει στριμώξει στη γωνία του σχολείου, επειδή είσαι νεοφερμένος, λέει και κάνει την ζωή σου δύσκολη έως ανυπόφορη.
Δεν μιλάς εύκολα όταν καταλαβαίνεις ότι κάτι δεν πάει καλά, με τον πατέρα της πιο αγαπημένης σου φίλης. Που δείχνει μια υπέρμετρη «αγάπη και στοργή». Και σου κάνει ανήθικες προτάσεις που σε παραλύουν, αλλά είναι ο μπαμπάς της πιο αγαπημένης σου φίλης.
Δεν μιλάς εύκολα όταν ο εργοδότης σου «κάνει και μια κίνηση παραπάνω», υπερβαίνει καμία φορά τα όρια, αλλά «τι να κάνεις, γίνονται αυτά, συμβαίνουν, είναι στο παιχνίδι».
Δεν μιλάς εύκολα όταν ο θείος από το βάθος του οικογενειανού «κύκλου», από την υπέρμετρη χαρά που σε βλέπει, απλώνει και λίγο χέρι παραπάνω. Και σε σημεία που κανονικά δεν, αλλά επειδή είναι θείος, μπορεί.
Δεν μιλάς εύκολα. Και όχι επειδή είσαι δειλή.
Όχι επειδή φοβάσαι.
Όχι επειδή πιστεύεις ότι κανείς δεν θα σε πιστέψει.
Αλλά επειδή έχεις μεγαλώσει σε μια κοινωνία που η γυναίκα, παρά τα όσα σημαντικά έχει καταφέρει, παραμένεις γυναίκα. Δηλαδή, εν δυνάμει επιτυχημένη επαγγελματίας αφού σπουδάζεις, εν δυνάμει πανέμορφη με την βοήθεια της επιστήμης, εν δυνάμει η τέλεια μαμά καθότι ο προορισμός της γυναίκας είναι για γίνει μαμά, εν δυνάμει η τέλεια σύζυγος αν θέλει να σώσει τον γάμο της και τον σύζυγο από τις όποιες ατασθαλίες [που για τον άνδρα, «ε άνδρας είναι, θα τις κάνει και τις κουτσουκέλες του].
Και άρα, επειδή ακριβώς γίνεσαι δειλή, φοβάσαι και πιστεύεις ότι κανείς δεν θα σε πιστέψει.
Αυτό το «και γιατί μετά από τόσο καιρό το λες» είναι από τις πιο ανήθικες προτάσεις που μπορεί να πει άνθρωπος σε άνθρωπο.
Γιατί πέρα από γυναίκες και άνδρες, υπάρχει ο κοινός τόπος: ο άνθρωπος.
Κανείς δεν γίνεται να ηδονίζεται βλέποντας άνθρωπο να βασανίζει άνθρωπο.
Όταν συμβαίνει, υπάρχει εμπλοκή.
Κι όταν αυτό συμβαίνει από άνδρα σε γυναίκα, είναι κάτι παραπάνω από ένα «γεγονός».
Ο βιασμός υπήρχε. Δεν τον ανακαλύψαμε προχθές.
Αυτό που πρέπει να ανακαλύψουμε είναι το γιατί.
Και κυρίως, το να σεβόμαστε απεριόριστα, την ομολογία του.
Γιατί πίσω από κάθε τέτοια ομολογία, κρύβεται ένα τεράστιο τραύμα.
Και τα τραύματα, για να επουλωθούν, θέλουν φροντίδα.
Και αυτό μπορεί να πάρει μια ολόκληρη ζωή.
Δεν υπάρχει χρονοδιάγραμμα.
Συγγνώμη κιόλας.
#not
