Μέρα διαφήμισης...

Παραλία, ατελείωτα γέλια, παρέα, πειράγματα, απουσία χρόνου, παρουσία στο χρόνο..

Αυτή είναι μια συνηθισμένη εικόνα διαφήμισης, συνήθως, αναψυκτικών, χυμών και αλκοολούχων ποτών...

Και όμως..

Συμβαίνει και στην πραγματική ζωή...

Πριν δύο μέρες έζησα μια ολόκληρη μέρα «διαφήμισης»..

Γέλια...

Ρούχα που τρόμαξαν να στεγνώσουν καθότι μέχρι το βράδυ όλο και κάποιος έριχνε τον άλλον στη θάλασσα...

Ιδέες που κυριολεκτικά σκηνοθέτησαν όλη την πορεία της μέρας...

Διάθεση ειλικρινά θετική, χωρίς επιφυλάξεις, χωρίς ενδοιασμούς, χωρίς δεύτερες σκέψεις...

Στιγμές με μεγάλη διάρκεια...

Από τις πιο ωραίες καλοκαιρινές μου μέρες...

Αγγελίνα-Σέργιος: οι δωρητές του χώρου και φυσικά της ευκαιρίας και της ιδέας για αυτή τη συνεύρεση... (αν και τραυματισμένη, ήταν η καλύτερη διοργανώτρια και οικοδέσποινα)...

Πέτρος: ο «Γερμανός» της παρέας. Ο εμπνευστής για το υπαίθριο αυτοσχέδιο αλλά ίσως το πιο καλαίσθητο και πανέμορφο παραθαλάσσιο μπαρ που κράτησε μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες...

Τζου (Γιάννης): η προσωποποίηση του να μοιράζεις τη χαρά στους ανθρώπους, όπως πάντα, ήταν ο συνεχής και ανύστακτος βοηθός, «ο Βέγγος» της παρέας..

Αλέξης, Βάλια, Πάνος: οι μόνιμοι φωτογράφοι, που πάγωσαν κάθε δευτερόλεπτο και κάθε στιγμή από όλο αυτό... Με μια κάμερα στο χέρι.. Αλλά με διαφορετικά μάτια ο καθένας..
Αν και τώρα που το ξανασκέφτομαι, όλες οι φωτογραφικές μηχανές παντός τύπου, δούλευαν ασταμάτητα..
Kαι με εμένα μόνιμα να τους γκρινιάζω και να τους δυσκολεύω στο έργο τους..!

(Του)Αρίστη: ο σωτήρας μας, που έφερε στεγνά ρούχα... αιώνια ευγνωμοσύνη..


Και άλλοι και άλλοι... Όλοι εκεί.. 

Και ναι... πάλι, για άλλη μια φορά, η κατσαρόλα μου ήταν εκεί ψηλά και μου έκλεισε πονηρά το μάτι..

Από τις μέρες που δύσκολα θα ξεχαστούν...

Και από τις εικόνες που δύσκολα θα ξεθωριάσουν..

Καλή αρχή για μερικούς, καλό τέλος για άλλους..

Όπως και να έχει, όλοι έχουμε κάτι κοινό:

αυτό που ζήσαμε..

Το πόσο αγαπώ το καλοκαίρι, είναι επομένως, περιττό να το (ξανα)πώ..