Καλοκαιρινή κατσαρόλα..

Καλοκαιρινές βραδιές.

Άστρα. Η πιο συνεπής παρέα, που δεν αργοπορεί στο ραντεβού. Κάθε βράδυ, βάζει τα καλά της, τα ασημί της, (την κολακεύουν ιδιαίτερα στο σκούρο φόντο του ουρανού) και κάνει την εμφάνισή της.

Αυτό το καλοκαίρι, όμως, ειδικά, συνέβαινε κάτι μαγικό. Σε όποιο σημείο της χώρας και αν βρισκόμουν, από την μια άκρη στην άλλη, όταν γυρνούσα το κεφάλι μου λίγο προς τα αριστερά, και λίγο προς τα επάνω, έβλεπα την μικρή μου κατσαρόλα*.

Αυτή συνόδευε όλες τις στιγμές: τα γέλια, τις αφηγήσεις, τις εξομολογήσεις, τα παράπονα, τις αγκαλιές, τα βλέμματα, όλα..

Και όλα τα παραπάνω έπαιρναν ένα άλλο χρώμα..

Ακόμα και τα λόγια και οι λέξεις ακούγονταν αλλιώς..

Σα να μοιραζόμουν αυτές τις πολύ όμορφες στιγμές με κάποιον άλλον..

Σαν να μην ήμασταν μόνοι μας..

Μα... στάσου, σκέφτηκα..

Μα φυσικά και δεν είμαστε μόνοι μας..

Σαν να καταλάβαινα ξαφνικά, όλο και πιο ξεκάθαρα, τη θέση μου στον κόσμο..

Κέντρο του κόσμου;

Επίκεντρο της προσοχής;

Γιατί;

Και ποιού κόσμου;

Πότε αγόρασα τόσο μεγεθυντικό φακό και βλέπω ότι η δική μου ζωή μπορεί να είναι το κέντρο του κόσμου;..

Από πού αυτή η αλαζονεία ότι το σπίτι μου, ο χώρος μου, η πατρίδα μου, η ήπειρος, ο πλανήτης στον οποίο υπάρχω, είναι το κέντρο όλου του κόσμου;

Ο άνθρωπος, ακόμα και από την ετυμολογία του, πρέπει να κοιτάει προς τα πάνω..

Άνω-θρώσκω..

Από κάτω προς τα επάνω.

Όταν κρατάω όμως μεγεθυντικό φακό, συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο.

Είμαι από πάνω και το βλέμμα πέφτει χαμηλά...

Και άρχισα να αναρωτιέμαι: πόσο συχνά σηκώνω το βλέμμα μου προς τα επάνω;...

Πόσο συχνά αφήνω ελεύθερη την σκέψη να νιώσει μέρος πολύ μικρό ενός αχανούς συνόλου;..

Και από πότε είναι ελάττωμα να αισθάνεσαι μέρος ενός συνόλου, και προτέρημα να είσαι το επίκεντρο αυτού;..

Αυτοί που τόλμησαν να τα βάλουν με αυτό το μαγικό σύνολο, δεν ξέρω τί κέρδισαν τελικά..

Και κυρίως, αν κέρδισαν κάτι..

Εικόνες, ήχοι, θάλασσα, άνθρωποι..

Και μια κατσαρόλα..

Η μικρή μου κατσαρόλα που στάθηκε η αφορμή να σηκώνω κάθε βράδυ το βλέμμα μου, χαμογελώντας πια, στον ουρανό και να αφήσω (έστω και για λίγο) τον φακό μου..

Και μεταξύ όλων των «στόχων» της νέας εποχής, πια, έβαλα και αυτόν..

Να σηκώνω το βλέμμα μου όσο πιο συχνά γίνεται προς τον ουρανό..

Να γίνομαι πιο συχνά «άνθρωπος»..

(Σεπτέμβριος 2011)

* Μεγάλη Άρκτος είναι αστερισμός που σημειώθηκε στην αρχαιότητα από τον Πτολεμαίο και είναι ένας από τους 88 επίσημους αστερισμούς που θέσπισε η Διεθνής Αστρονομική Ένωση. Είναι αειφανής στην Ελλάδα. Υπήρξε ανέκαθεν ο γνωστότερος αστερισμός, ως προς το τμήμα του με το χαρακτηριστικό σχήμα της «κατσαρόλας» ή το λεγόμενο «άροτρο».

** Αρχίζω και ανυπομονώ για το φετεινό ραντεβού ....

με την αγαπημένη μου κατσαρόλα... (!!)...