Όταν ο μεγαλοδικηγόρος που τελικά αναλαμβάνει να υπερασπιστεί το "πολιτικό θύμα" μιας σκευωρίας προκειμένου να "προκαλέσει την παραίτηση της υπουργού πολιτισμού" (με πεζά το υ και το π στη συγκεκριμένη συγκυρία) "και να γίνει εμπλοκή στα έργα του Ελληνικού".
Όταν ο μεγαλοδικηγόρος που τελικά ανέλαβε "γιατί μόνο αν πειστώ θα τον αναλάβω", καταργώντας ο ίδιος το υπέρτατο, μας αρέσει ή όχι, τεκμήριο αθωότητας, πριν καν ξεκινήσει η δικαστική διαδικασία. Αν δεν πειθόταν, ένοχος. Τώρα που πείστηκε, αθώος.
Όταν ο μεγαλοδικηγόρος που θεωρεί τα προφίλ των θυμάτων "ποιοί είναι αυτοί οι τυχαίοι που τόλμησαν να τα βάλουν με τον μεγαλύτερο ηθοποιό της γενιάς του και πρεσβευτή του μεγαλύτερου εθνικού ιδρύματος πολιτισμού".
Όταν τελικά, όσο και να προσπαθώ να κρατώ με νύχια και με δόντια την αισιοδοξία μου και την πίστη μου στους ανθρώπους, κάθε μα κάθε δευτερόλεπτο καταρρέουν και τα δύο.
Το μόνο που μένει είναι αυτό που λέει η Barbara Kruger.
Look and Listen.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου