Όνειρα....

Όταν ήμουν μικρή, είχα όνειρο να γίνω αρχαιολόγος..

Όταν ολοκλήρωσα τις σπουδές μου στην αρχαιολογία, γοητεύτηκα από τον κόσμο των χρωμάτων και των γραμμάτων, και ήθελα να γίνω γραφίστας (γραφίστρια, χμμ... αδόκιμος όρος)...

Τώρα που αισίως συμπλήρωσα οκτώ χρόνια εργασίας ως γραφίστας, συνειδητοποίησα από πού προερχόταν η απέραντη αγάπη και ο σεβασμός μου για τα βιβλία..Χώθηκα μέσα στον κόσμο τους, από το πρώτο γράμμα μέχρι το εξώφυλλο..Και αυτό με έκανε να αγαπήσω ακόμα περισσότερο το αντικείμενό μου...

Όμως, ένα καινούργιο όνειρο έχει κάνει την εμφάνισή του τα τελευταία χρόνια..

που όσο περνά ο καιρός, κάνει όλο και πιο έντονη την παρουσία του..και μου κλείνει πονηρά το μάτι...

«ήρθα πάλι... εγώ είμαι, ξέρεις, το όνειρό σου... και αφού το έκανες μια φορά, γιατί όχι και δεύτερη;»...

Ονειρεύομαι ένα βιβλιοπωλείο...

Και υποψιάζομαι ότι ίσως η ιστορία να έχει μην έχει τέλος..Δηλαδή, ακόμα και αν αποκτήσω το βιβλιοπωλείο των ονείρων μου, κάτι άλλο θα προκύψει, που θα θέλω...

Όνειρα λοιπόν...

Άλλα πραγματοποιήσιμα, άλλα ίσως όχι..

Άλλα είναι προορισμένα από τη φύση τους να παραμένουν τέτοια, και άλλα γεννημένα για να γίνουν πραγματικότητα..

Πώς τα ξεχωρίζουμε;

Πώς καταλαβαίνουμε ποιά ανήκουν στην πρώτη κατηγορία και ποιά στη δεύτερη;...

Η προσωπική ιστορία που γράφει ο καθένας μας, νομίζω ότι δίνει την απάντηση..

Όλοι λίγο πολύ έχουμε και από τα δυο..

Άραγε είναι απληστία να κάνουμε συνέχεια όνειρα;

Και η μη πραγματοποίησή τους χρεώνεται ως προσωπική αποτυχία μας;

Γίνεται να ζούμε χωρίς αυτά;

Έχω την αίσθηση ότι δεν υπάρχει άνθρωπος πάνω στον πλανήτη αυτόν που να μην έχει όνειρα...

Ότι αν μπορούσα να κοιτάξω με έναν μαγικό τρόπο τα βλέμματα όλων των συνανθρώπων μου παντού, θα καθρεφτίζονταν ένα προς ένα όλα τα όνειρά τους...

Από τα πιο «απλά» μέχρι τα πιο «περίπλοκα»...

Λάθος.

Δεν υπάρχουν «απλά» και «περίπλοκα» όνειρα..

Τα όνειρα αποτελούνται από μια δική τους ουσία... ένα μυστικό συστατικό, που ακόμα δεν έχει βρεθεί η συνταγή...

και εύχομαι να μη βρεθεί ποτέ..

από τις πιο ωραίες ευχές λοιπόν, που μπορούμε να λέμε στους αγαπημένους μας,είναι αυτό...

«όνειρα, όνειρα, όνειρα»...

Και μόνο στη λέξη, το βλέμμα αλλάζει...και το καθρεφτίζει..

και είναι σαν έχει αρχίσει ήδη λίγο η πραγματοποίησή τους...

(σαν το βιβλιοπωλείο μου)...